மூன்று வருஷம் துபாயில் வேலை செய்ஞ்சுட்டு சென்னைக்கு ரெண்டு மாசம் லீவுல வந்தேன். வீட்டில நல்ல உபசரிப்பு, அப்ப எனக்கு வயசு 23. சில நாள்லேயே சென்னை போரடிக்க ஆரம்பிச்சது. அப்ப எங்க அம்மா ஒரு தட்டுல கொஞ்சம் டிபனை எடுத்துகிட்டு வெளியே போறதை பார்த்தேன். “என்னம்மா, பிச்சக்காரனா?” இல்லடா பக்கத்து வீட்டுல இருக்கிற பல்லவிக்கு தான். “யாரும்மா?” டே ஒரு வருசமா குடியிருக்காங்க, உனக்கு தெரியாது”ன்னு சொல்லி விட்டு போயிட்டாங் அப்ப நான் கண்டுக்கலை. அப்புறம்

ராஜாவிற்கு வயது 18, அவனது வீட்டுக்கு அருகில் சுந்தரமும் அவர் மனைவி சுதாவும் இருந்தனர். சுதா புருசன் ஒரு வேலைக்கும் ஆகாதவன். ராஜா எப்பொழுதும் அவங்க வீட்டில்தான் இருப்பான். ஒரு நாள் சுதா மட்டும் வீட்டில் தனியாக இருக்கும் சமயம் ராஜா அவங்க வீட்டிற்கு சென்றான். நான் கதவை தட்டியவுடன் யார் என்று அவள் சத்தம் இட்டாள், நான் தான் ராஜா என்றவுடன் கதவை திறந்து உள்ளே வா என்றாள். உள்ளே அவள் குளியள் அறையிள் இருந்தால்.

அந்த நிகழ்ச்சியின் பின் சென்னையில் இருக்கப்பிடிக்கவில்லை. இந்த நேரத்தில் நான் ஒரு நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்டபோது என்னைப் பார்த்த தெலுங்கு நடிகர் வெங்கட் தன் ‘மகாலட்சுமி’ படத்தில் நடிக்க வர்றியாம்மா என்று கேட்டார். எனக்கு பயமாக இருந்தது. தெலுங்கு கொஞ்சம் பேச வரும் , அவ்வளவுதான். நான் பயத்தை அவரிடம் சொல்ல முதலில் அப்படி இப்படி தான் இருக்கும் அப்புறமா சரியாகிடும் வா பார்க்கலாம் என்றார். எனக்கும் வம்பரசனால் ஏற்பட்ட மனத்தாக்கம் குறைய ஒரு மாற்றம் தேவையாய்

“நான் சுந்தர் சென்னையில் ஒரு தனியார் கம்பெனியில் மேனேஜர் ஆக வேலை பார்க்கிறேன். எனக்கு வயது 38. எனக்கு ஒரு குழந்தை. அந்த வருட கோடையில் மனைவியும் குழந்தையும் ஊருக்கு போனார்கள். எனக்கு விடுமுறை கிடைக்காதால் நான் போகவில்லை. என் வீட்டில் ஒரு வேலைக்காரி உண்டு. அவளது வயது (14+4). அவள் எனது வீட்டிலேயேதான் தங்கியிருப்பாள். மாதத்திற்கு ஒரு முறைதான் அவள் வீட்டுக்கு போய் வருவாள். நான் அவளை ஒரு முறை கூட காமத்துடன் பார்த்தது இல்லை.

மீனாட்சியை பற்றி முதலிலே சொல்லி விடுகிறேன். அவள் சென்னை வேளச்சேரி மகளிர் காவல் நிலையத்து இன்ஸ்பெக்டராக பணிபுரிகிறாள். நல்ல வெளீர் மஞ்சள் நிறத்தவள். கொஞ்சம் உருண்ட முகம். நடிகை தேவயாணி, சுகன்யா, சிநேகா போல முக வெட்டு.தலை முடி அடர்த்தியாய் நடு முதுகு வரை நீண்டிருக்கும். ஆனால் பெரும்பாலும் தலைமுடியை போலீஸ் கேப்பினுக்குள் கொண்டை போட்டிருப்பாள். நடு வகிடு எடுத்து வாரியிருப்பாள். அகலமான நெற்றி. அதிலே சிறு சைஸில் சிடிக்கர் பொட்டு. பெரும்பாலும் சிவப்பு கலர் தான்.

என் பெயர் சாவித்திரி. நான் மதுரையில் சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்தவள். எனக்கு வயது 34. இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை. அம்மா சிறுவயதில் காலமாகிவிட்டார்கள். தந்தை ஒரு டைலர். காலை 8 மணிக்கு சென்று ராத்திரி 10 மணிக்கு தான் திரும்பி வருவார். சிலசமயம் குடி அதிகமாகிவிட்டால் நேராக சென்று படுத்துவிடுவார். எனக்கு தினமும் பேசுதுணைக்கு ஒருவரும் இல்லை. சிலசமயம் பக்கத்து வீட்டு மாமி சுமதி எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து பேசிக்கொண்டு இருப்பார்கள். ஒரு நாள் சுமதி மாமியை

சாட்சிக்காரன் காலில்விழுவதை விட சண்டைக்காரன் காலில் விழுவது மேல் என கூறி, என் உயிர் நண்பனிடமே நேரடியாக பேச கூறினாள். ஆனால் அவன் என் குரல் கேட்டதுமே போனை கட் செய்து விடுகின்றான். நான் முயற்சிக்கின்றேன் என கூறி என் மனைவி அவள் நம்பரில் இருந்து பொன் செய்தபொழுது உடன் பேசினான்.”அண்ணா, நான்தான் ப்ரியா பேசுகின்றேன்”” சொல்லு பிரியா, என்ன சவுக்கியமா?””நீ இப்படி பணம் தராமல் இழுத்தடித்தால் , நாங்க எப்படி சவுக்கியமாக இருக்கமுடியும்?””நான் என்ன செய்ய

என் பெயர் மதன் எனக்கு 20 வயது ஆகின்றது சாராசரி உயரம் சாராசரி உடல் அமைப்பை கொண்டவன் சரி இந்த கதையின் நாயகியை பற்றி முதலில் சொல்லி விடுகின்றேன் அவள் பெயர் ரஞ்சனி சாராசரி உயரம் அழகிய முகம் பருத்த நிமிர்ந்த முலைகள் அகன்ற குண்டி சிறிய இடை உண்மையிலே அவளை பார்பவர்களுக்கு கம்பு கிழம்பும் அவள் எங்கள் வீட்டிலிருந்து ஒரு 3 வீடுகள் தள்ளி இருந்தது அவள் திருமணம் முடித்து 2 வருடங்கள் ஆகின்றது அவளின்

ஏதோ டென்சனாய் பெட்ரூமிற்குள் நுழைந்த அருண் படுக்கையில் விழுந்தான்..அவனுக்குள் ஏதோ ஒரு கவலை. சிறிது நேரத்தில் அவனது பெட்ரூமிற்குள் நுழைந்த அவனது மனைவி காமினி அவனது முகத்தைப் பார்த்தவுடனேயே ஏதோ ஒரு கவலையில் இருக்கிறார் என்பதனை அறிந்துக் கொண்டாள். காமினிக்கு வயது நூறில் நான்கில் ஒரு பங்கைத் தான் அடைந்திருக்கிறாள். அந்த வயதுக்கே உரிய வனப்பும் முகப் பொலிவும் அதிகம். பெயருக்கேற்றவாறு அவளது விழிகள் முற்றும் துறந்தவரையும் விழிப்படைய வைக்கும். அருண் மேல் உயிரையே வைத்திருக்கிறாள். அருணும்

வசந்தா எங்கள் வீட்டின் அருகிலிருக்கும் ஆண்டியின் பெயர். குழந்தையில்லை. புருஷன் அரசாங்க பணியில். வயது 35 குள்ளமான உருவம் ஆனால் கும்மென்றிருக்கும் வடிவம். நல்ல பணம் படைத்தவர்கள். ஆனால் குழந்தையில்லாதது தான் குறை. அதை வெளிபடுத்திகொள்வதில்லை.அவர்கள் வீட்டில் இல்லாத பொருட்களேயில்லை. எல்லாம் நிறைந்திருக்கும். நான் மணி சமயற்கலை படிப்பு என் அப்பா தன் ஏழ்மை வரும்படியிலும் என்னை என் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப படிக்கவைக்கிறார். எனக்கு 19 வயது இரண்டாமாண்டு படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். விடுமுறையில் வந்திருந்தேன்.எங்கள் வீட்டில் பிரிட்ஜ் இல்லாததால்