ஸ்கூல் லவ்

பகுதி 1: பள்ளி நண்பர்கள் மீண்டும் சந்திக்கிறார்கள்
மாலையின் காற்று மெதுவாக அடித்துக்கொண்டு இருந்தது. சென்னையில் இருக்கும் அந்த பிரபலமான காபி ஹவுஸ், எப்போதும் போல இன்று முழு பத்திரமாகவும் அமைதியாகவும் இருந்தது. சூரியன் மறையும் நேரத்தில், அந்த ஹவுஸ் நிறைய பேர்களை கொண்டு தழுவியிருந்தது.
நந்தினி, காபி ஹவுஸின் கேபினில் தனது பெண்ணியிரக கதையை எழுதிக்கொண்டிருந்தாள். சுமார் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன் பள்ளியில் ஒரு சிறிய சிறுவனாக இருந்த ராஜூ நினைவிற்கு வந்தது. அந்த பள்ளி நினைவுகளும், காதல் கனவுகளும் எல்லாம் மறந்து போனது என நினைத்தபோது…
“நந்தினி!” யாரோ அவளை குரல் கேட்டது. அவள் தலை மீட்டெடுத்து பார்த்தாள். அங்கே நிற்கும் அந்த நபரைப் பார்த்து அவள் கண்கள் திகைத்தன.
“ராஜூ?” அவன் தான். பழைய பள்ளி நண்பன். ஆனால், இப்போது அவன் வெறுமனே பள்ளி நண்பன் அல்ல, வெகு நிமிர்ந்து நிற்கும் ஒரு நல்ல வருமானம் வாய்ந்த தொழிலதிபர். பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் கழித்து, ராஜூவை இங்கே பார்க்கும் என்று நந்தினி சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
அவள் சிரித்து, “நீங்கள் இங்கெல்லாம் எப்படி?” என்றாள்.
“ஒரு வேலைகாக வந்தேன். நம்முடைய பழைய நண்பர் சொன்னார், நீ இங்கே இருப்பதாக. அதனால் உன்னை சந்திக்கவேண்டுமே என்ற எண்ணத்தோடு வந்தேன்,” அவன் சொன்னான், அவன் கண்களில் ஏதோ மறைந்த காதல் உணர்வு இருந்தது போல.
அந்த சந்திப்பு, பழைய நினைவுகளை மீண்டும் எழுப்பியது. பள்ளி நாட்களின் இனிய நினைவுகள், அந்தக் கணம் சிரித்தது, பேசியது, ஓடியது – அவை எல்லாம் நினைவில் பசுமையாக வந்தன.

பகுதி 2: மறந்துகொண்ட காலம்
“நீங்க ரொம்பவே மாறிட்டீங்க!” நந்தினி அவனை உற்றுப்பார்த்து நக்கலாக சொன்னாள்.
“அப்போ நீயும் மாறலன்னு நினைக்கிறீயா?” ராஜூ சிரித்தான்.
பள்ளி நாட்களிலிருந்த நகைச்சுவை உணர்வு அவர்களுக்குள் மழையாக வந்தது. நந்தினியும் குளிர்ந்த காப்பி வாங்கி அவனை அமர அழைத்தாள். இருவரும் மேஜை ஒன்றில் கம்ஃபர்டாக அமர்ந்தனர்.
“நீயெல்லாம் இப்படி காபி ஹவுஸ், தனியாக எழுதிக்கிட்டு இருக்க என எதிர்பார்க்கவே இல்லை,” என்றான் ராஜூ, காப்பி சாப்பிட ஆரம்பித்தபோது.
“என் வேலைவே இதுதான். ஒரு பேஷன் ஆனது. நீ என்ன செய்ற?” நந்தினி கேட்டாள், அவன் வாழ்க்கையைப் பற்றிய கதை அவள் சுவாரஸ்யத்துடன் கேட்டாள்.
“நான் இப்போ சென்னையில ஒரு சிறிய தொழில் பண்ணிட்டிருக்கேன். இன்னும் வளர்ந்து வருது. ஆனால் சுமாராக செட்டிலாகிட்டேன்,” அவன் எளிதாகச் சொல்லினான்.
“அப்படியா?” நந்தினியின் கண்களில் ஒரு வியப்பு.
அந்த கணத்தில், ராஜூ அவளிடம் பேச வந்ததே ஒரு காரணம் இருப்பதை நந்தினி உணர்ந்தாள். ஒரு விதமான துக்கம், ஒன்றைச் சொல்லாமல் பின்வாங்கிய உணர்வு, அவர்களது பழைய தோழமைக்கு பாதிப்பில்லாமல் இருக்க வேண்டியது போல.
“நீ இங்கேயே தானே? நீங்க எப்போ வரல?” அவன் கேட்டான், தனது பண்டைய குழப்பத்தையும் மறக்க முயன்றபடி.
“இல்ல, சென்னைல தான். ஆனா முழுக்க வீட்ல இருக்கேன். எழுத்து பாக்க வேற.”
அந்த நிமிடம், இருவரும் இப்படி மீண்டும் சந்திப்பார்கள் என்று ஒருவரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஆனால், அவர்களது நட்பு இப்போது பழைய நாட்களை மீண்டும் கிளறியது. காபி ஹவுஸ் கொஞ்சம் அமைதியாக இருந்தது, ஆனால் மனதிற்குள் எரியும் கோரங்கள் என்னவோ மீண்டும் உயிர்ப்பித்தது.
அந்த நெருப்பில், இருவரும் சாமர்த்தியமாக பேச ஆரம்பித்தார்கள்.

பகுதி 3: மனசுக்குள் அடங்காத உணர்வுகள்
காபி ஹவுஸின் மெதுவான இசை மற்றும் மேசை மேல் ஆவியாகும் காபியின் மணம், இருவரையும் மீண்டும் பழைய நாட்களுக்குத் திரும்ப வைத்தது. ராஜூவின் கண்களில் நந்தினி சில விஷயங்களைப் பார்க்க முடிந்தது. அது பொது நண்பர்கள் பேசும் பேச்சாக இல்லை. அந்தக் கணத்தில் அவள் மனதுக்குள் சில சந்தேகங்கள் எழுந்தன.
“ராஜூ, இப்போ வரை திருமணம் ஆகலையா?” நந்தினி நேராகக் கேட்டாள். இந்தக் கேள்வி அவர்களுக்கு இடையில் இருந்த மெல்லிய மௌனத்தை உடைத்தது.
ராஜூ ஓரமாய் சிரித்தான். “இல்லை. நிறைய விஷயங்கள் பண்ணணும்னு தோணிச்சு. அது எல்லாமே செட்டிலாகணும்னு. அதுக்குள்ள வயசு ஓடிச்சு. ஆனா… நீ?”
நந்தினி சற்று சிரித்தாள். “எனக்கும் இதுவரை அமையல. வாழ்க்கை கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருந்தது.”
இருவரும் சிறிது நேரம் மௌனமாக இருந்தனர். ஆனால் அந்த மௌனம் சுமுகமாக இருந்தது. ஒவ்வொரு பேரின் மனதிலும் இன்னும் ஒரு பலமான உணர்வு இருந்தது, அது இதுவரை வெளியில் வராமல் அடங்கியிருந்தது.
நந்தினியின் மனதில் பழைய நினைவுகள் ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது. பள்ளி நாட்களில் ராஜூவின் அன்பான பரிவும், அவனிடம் இருந்த குறைந்தபட்சமான காதல் உணர்வுகளும் இப்போது அவளிடம் வெளிப்பட ஆரம்பித்தது. அது மட்டும் அல்லாமல், அவனது கவனமும், அனுகுமுறையும், அவளைப் பார்த்து பேசும் பார்வையும் இப்போது வேறொரு மடங்காக உணரப்பட்டது.
“நந்தினி, உன்னிடம் நான் ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும்னு தோணுது,” என்றான் ராஜூ, சிறிது நேரம் மௌனத்தை உடைத்து.
“சொல்லுங்க,” அவள் சற்றே கலங்கியபடி கேட்டாள்.
“நீ பல வருடங்களாக என் நினைவில் இருந்தே இருக்கிறாய். உன்னிடம் இதுவரை சொல்லமுடியாத ஒரு உணர்வு எனக்குள் இருந்தது. உன் மீது இருந்த பாசம், அப்போயே தெரிஞ்சது. ஆனா, அதற்கு முன்னாடி எனக்கு தைரியம் இருக்கவே இல்லை. நம்ம பள்ளி நாட்கள், அந்த நாட்களில் இருந்த பரிகாசங்கள், சந்தோஷங்கள் – எல்லாமே உன்னோட நினைவை இன்னும் ஆழமாக பிடிச்சு வைத்திருக்கின்றது.”
நந்தினி கண்களில் சிறு அதிர்ச்சி கலந்தது. அவன் சொல்ல வருவது காதலாகத்தான் இருந்தது. “ராஜூ, நீ இதை… இப்போ தானே சொல்ற?”
“ஆமா. இப்போ நீங்க முழுக்கவே என் மனசுக்குள் வந்துட்டீங்க. என்ன செய்வது? காதல் அப்படித்தான்,” அவன் மெதுவாகச் சிரித்தபடி சொன்னான்.
நந்தினி என்ன சொல்வதென்று அறியவில்லை. அவளுக்கு நிச்சயமாக ராஜூவின் உணர்வுகள் உண்மையாகத் தெரிந்தன, ஆனால் இந்தக் கலக்கம் எப்படி மாறும் என்று அவள் கற்பனைக்குக் கூட வந்ததில்லை.
அந்த மௌனத்தை மீண்டும் நிறுத்திய ராஜூ சொன்னான், “நீ என்ன நின்னு நினைக்கிற, நந்தினி?”

பகுதி 4: நந்தினியின் பதில்
ராஜூவின் வார்த்தைகள் நந்தினியின் மனதை குழப்பத்தில் ஆழ்த்தியிருந்தன. அவள் அதை எதிர்பார்க்கவில்லை. பள்ளி நாட்களிலிருந்து இருவருக்கிடையில் இருந்தது ஒரு நட்பு எனவே எண்ணி வந்தாள். ஆனால் ராஜூவின் வார்த்தைகள், அவனது மனதின் ஆழத்தில் புதைந்திருந்த காதலை வெளிக்கொணர்ந்தன.
“நான்…,” என்று நந்தினி சொல்கையில் அவள் வார்த்தைகள் கண்முன்னே அசைந்தன.
ராஜூ அவள் பதிலை அவசரமாக எதிர்பார்க்கவில்லை. அவளின் கண்களில் உலாவும் குழப்பத்தை அவன் புரிந்துக் கொண்டான்.
“நந்தினி, நான் உன் பதிலை உடனே கேட்டுக்கொள்வதில்லை. நாங்கள் பல வருடங்கள் பிரிந்திருந்தோம். அப்போதைய நம்ம நட்பு, அது அப்போதே ஒரு சிறிய காதலாக உணர்ந்தேன். ஆனா, சொல்ற தைரியம் இல்லை. நீயும் அப்படி நினைத்திருக்கிறாய் என நான் எதிர்பார்க்கவில்லை,” என்று ராஜூ மெதுவாக சொன்னான்.
நந்தினி மனதில் நிறைய சிந்தனைகள் ஓடின. பள்ளி நாட்களில் ராஜூ எப்போதுமே அவளிடம் நெருக்கமாக இருந்தான். அவனைப்பற்றிய சில நேரங்களில் சிறிய ஈர்ப்பு இருந்தது, ஆனால் அதை காதல் என அவள் ஒருபோதும் நினைத்ததில்லை. இப்போது அவன் இதனை வெளிப்படுத்தியவுடன், அவள் மனதில் எப்போதும் இருந்த அந்த ஒளியற்றக் காதல் மிதமிஞ்சியது.
“ராஜூ, நீ சொல்வது புரியுது. ஆனா… என்ன சொல்றதுக்கு தெரியல. நான் காதலை வாழ்க்கையில் ஒருபோதும் ஆர்வமாக எதிர்நோக்கலை,” நந்தினி மெதுவாகத் தொடங்கினாள். “நீ என் மனசுல ஒரு நெருக்கமான தோழன் தான். நீ இப்படி சொல்வது என்னை குழப்புறது.”
ராஜூ சற்றே சிரித்தான். “நான் உன்னை திணிக்க விரும்பல. உனக்கு நேரம் வேண்டும். ஆனா நீ உண்மையாவே என்னை காதலிக்கிறாயா அல்லது நம்ம நட்பு மட்டும்தானா என்பதற்கு உன் மனசுக்குள்ளேயே பதில் இருக்கும். நான் எதுவும் விரையத்துடனே எதிர்பார்க்கவில்லை.”
அந்த வார்த்தைகள் நந்தினிக்குள் ஒரு ஓரத்தில் நிம்மதியை அளித்தது. ராஜூவின் எளிமையான வரிகளும் அவனின் காதல் உணர்ச்சியும் அவளைக் கலக்கியபோதிலும், அவள் இதை எப்படி சமாளிப்பது என்று இன்னும் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
“நாம் இப்போதைக்கு பேசாமல் சில நேரம் எடுத்துக்கொள்வோமா?” என்றாள் நந்தினி, அவன் சொல்வதை புரிந்து, ஆனால் இன்னும் மனதில் தெளிவில்லாமல்.
“சரி, நந்தினி. நான் அடிக்கடி சந்திக்க வரமாட்டேன், ஆனால் நீயே என்னிடம் பேசணும் என நினைக்கும் நேரம் வரும்,” என்றான் ராஜூ. அவன் கண்ணாடியில் காப்பியின் கடைசி துளியை சாப்பிட்டு, மெதுவாக எழுந்தான்.
நந்தினி அவனை பார்த்து சற்றே சிரித்தாள். அவனின் வரிகள் மனதை நிம்மதியாய் மாற்றினாலும், காதல் பரிமாணம் அவள் வாழ்க்கையில் புதிதாக வருவதால் அது அவளுக்கு மறைமுகமாக ஒரு சிக்கலாகவே இருந்தது.

பகுதி 5: பழைய நினைவுகள் மீண்டு வரும் தருணம்
நந்தினி காப்பி ஹவுஸ் கதவை கடந்து, வெளியேபட்டாள். மாலையின் குளிர்ந்த காற்று அவளது முகத்தில் பசுமையாக தட்டியது. ராஜூவின் வார்த்தைகள் அவளுடைய மனதை ஆழமாக தாக்கியிருந்தது. அவன் சொன்ன காதல் உணர்வு, அவளின் மனதில் புதைந்திருந்த பழைய நினைவுகளை மீண்டும் வெளியே இழுத்துக் கொண்டுவந்தது.
பள்ளி நாட்கள்… நந்தினி நினைத்தாள்.
அப்போதைய அவளும், ராஜூவும் வெறும் நட்பாகத்தான் இருந்தார்கள். ஒன்றாகவே பாடங்களை படித்து, பரீட்சைகளுக்கு ரெடியாகி, வீட்டு வேலைகளைப் பற்றி பேசிக்கொண்டு வெறும் குழந்தைகளாக இருந்தார்கள். ஆனால், அவ்வப்போது அவன் செய்யும் சில சிறிய சேட்டைகள், அவளை சிரிக்க வைக்கும் கடிதங்கள் – இப்போது நினைத்தால் அவன் அப்போதே காதலாக இருந்தது போல தோன்றியது.
நந்தினி வாக்கிங் பாதையில் மெதுவாக நடந்துகொண்டிருந்தாள். ராஜூ அவளுக்கு எப்போதும் சிறப்பான ஒரு நண்பனாக இருந்தான், ஆனால் அந்த நட்பு இப்போது காதலாக மாறி வெளிப்படுவது அவளுக்கு குழப்பமாக இருந்தது. அவள் இப்போது அவனை வித்தியாசமாகப் பார்க்க ஆரம்பித்திருந்தாள்.
அந்த நினைவுகளின் ஓடையில், அவள் வீட்டிற்கு வந்துவிட்டாள். வீட்டிற்குள் சென்று மெதுவாக கையை சாய்த்து இருக்கையில், பள்ளி நாட்களில் நடைபெற்ற சில விஷயங்கள் இப்போது தெளிவாக நினைவில் வந்தது.
ஒரு நாள், பாடம் முடிந்து, இருவரும் பள்ளி வளாகத்தில் தனியாக அமர்ந்திருந்தார்கள். சீருடை அணிந்த ராஜூ அவளைப் பார்த்து, “நீ ரொம்ப சிரிப்பாளே!” என்று சொல்லியபோது அவள் சொன்ன பதில் இப்போது கண்முன்னே வந்து நின்றது.
“என் சிரிப்பு உனக்கு பிடிக்கலா?” அவள் கொஞ்சம் கோபமாகக் கேட்டாள்.
“அப்படி இல்ல. உன் சிரிப்புதான் என் மனசை எல்லாம் கொள்ளை அடிக்குது,” என்ற ராஜூ, அதை ஒரு நகைச்சுவையாகச் சொன்னான். ஆனால், அந்த ஒரே நொடி, இப்போது காதலின் வெளிப்பாடாகவே நந்தினிக்கு தெரிந்தது.
அவள் சிரித்தாள், ஆனால் மனதில் இதுவரை அடங்கி இருந்த உணர்வுகள் மெதுவாக அசைந்தன. ஏன் இப்போதுதான் அவளுக்கு அந்தச் சின்ன விஷயங்கள் காதலாகப் புரிகிறது? அந்த நேரத்தில் ராஜூவின் கண்ணில் காணாதது இப்போது தெளிவாக அவளுக்குப் புரிந்தது.
அவள் மனம் சற்றே குமுறியது. “நான் என்ன செய்றது?” அவள் தன்னை நீளமான நிம்மதியான மூச்சு விட்டுக் கேட்டாள்.
அந்த வினாவிற்குப் பதில் அவளுக்கு இன்னும் தெளிவாக வரவில்லை. ஆனால், ஒரு விஷயம் மட்டும் உறுதியாக இருந்தது – ராஜூவுடன் மீண்டும் சந்திக்கும்போது, நந்தினி அவனுக்கு எதிராக இருக்கும் காதல் உணர்வுகளை முழுமையாக புரிந்து கொள்ள வேண்டிய நேரம் வந்து விட்டது.

பகுதி 6: மனதின் குழப்பம்
நந்தினி நைட்டியை அணிந்து, குளிர்ந்த நீரினால் முகத்தை கழுவியபோது, ராஜூவின் வார்த்தைகள் மீண்டும் மனதில் ஒலித்தது. அவளின் மனதில் நிறைந்திருந்த அந்த திடீர் காதல் உணர்வுகள், இன்னும் மங்கலாக இருந்தன. பள்ளி நாட்களிலிருந்து அவர்களின் நட்பு மிகவும் நெருக்கமானது என்றாலும், அது காதலாக மாறும் என்று அவள் ஒருபோதும் எண்ணியதில்லை.
“அவன் என்னை அப்போவே காதலிச்சிருக்கானா?” என்ற கேள்வி தன் மனதில் அடிக்கடி முளைத்தது.
அந்தக் குழப்பம் நிம்மதி இல்லாத உலாவலாக மாறி, அவளது நெஞ்சினுள் உணர்வுகளை ஆழமாக தூண்டியது. அந்த உணர்வுகள் அவளால் அடக்க முடியாதவையாக இருந்தன.
அடுத்த நாள் அலுவலகம் சென்றும், வேலை செய்யும் நேரத்தில் கூட அவளது மனது ராஜூவின் நினைவுகளிலேயே இருந்தது. அவன் சொன்ன காதல் வரிகள், அவள் மனதை முழுக்க ஆக்கிரமித்துவிட்டது.
“நான் அவனை எப்படி பார்க்கிறேனு எனக்கே புரியல,” என்றாள் நந்தினி மனதுக்குள்.
அவனுடன் இனி சந்திக்கும்போது, அந்த காதல் உணர்வை தள்ளிவிட்டு, பழையபடி நட்பாக இருப்பதற்கான முடிவு எடுக்க வேண்டிய நிலைமையில் நந்தினி தன்னை சிக்கியபடி உணர்ந்தாள். ஆனால் இதோ, அவள் மனதுக்குள் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது வேறு உணர்வு.
அந்த நாளில், மாலை நேரத்தில், வீட்டில் சற்றே அமைதியாக இருந்தது. அவள் பால்கிண்ணத்தை எடுத்துக்கொண்டு சுவற்றில் சாய்ந்து உட்கார்ந்தாள். திடீரென, அவளது கைபேசியில் மின்னஞ்சல் ஒன்று வந்தது.
“நந்தினி, இது ராஜூ. மீண்டும் உன்னிடம் பேச வேண்டிய உணர்வு எனக்குள் உள்ளது. நான் உனக்கு உடனே பதில் சொல்லச் சொல்லலை, ஆனால் உன்னை ஒரு முறை மீண்டும் சந்திக்க விரும்புகிறேன். நீயும் எனக்கு இதை உணர்ந்தால் மட்டும் சரி. இல்லைனா, நம்ம நட்பு நீடிக்கணும்.”
அந்த மின்னஞ்சல், நந்தினியின் மனதின் குழப்பத்தை மேலும் எரிச்சலூட்டியது. அவன் தொடர்ந்தும் அவள் மீது காதல் கொண்டிருக்கிறான், ஆனால் அவளால் அதை நிராகரிக்க முடியவில்லை. அவள் முழு உறுதியுடன் காதலுக்குப் பதில் சொல்ல முடியாத நிலைமையில் இருந்தாலும், அவன் சொல்வதை ஆழமாக புரிந்துகொண்டாள்.
அவள் கையில் இருந்த பால்கிண்ணத்தை வைப்பதற்கு முன்பே, கண்ணீர் துளி ஒன்று அவள் கண்ணில் உதித்தது.

பகுதி 7: முடிவு எடுக்கும் தருணம்
நந்தினி அன்றிரவு திரண்டு வரும் எண்ணங்களால் துயரம் அடைந்தாள். ராஜூவின் மின்னஞ்சல் அவளது மனதில் தீபங்களாக எரிந்து கொண்டே இருந்தது. அவனது காதல் நிஜமா? அதற்குப் பதிலாக அவளால் என்ன செய்ய முடியும்? இவள் மனதுக்குள் ஏற்படும் குழப்பம், அடுத்த கட்டத்தை எடுக்க என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதற்கான பதிலில்லாமல் அவளை சுழற்றிக் கொண்டிருந்தது.
அவள் மனதின் உள் கோட்டைப் பிரித்து கேட்க முயன்றாள்: “நான் என்ன உணருறேன்னு நான் தெளிவா தெரியல. அவன் சொன்ன காதல் உணர்வுக்கு நான் பதில் சொல்ல வேண்டுமா, இல்லையா?”
அவள் மூன்று நாட்களுக்கு ராஜூவின் மின்னஞ்சலுக்கு பதில் சொல்லாமல் இருந்தாள். அந்த மூன்று நாட்களும் அவளது மனதின் போராட்டத்தில் மிதந்தது. காதலுக்கான பதில் சொல்லாவிட்டாலும், அவனுடனான நட்பு இழக்க விரும்பவில்லை.
மூன்றாம் நாளில், இரவு நேரத்தில், அவள் கண்ணில் மின்னஞ்சல் அசைந்தது. “நீ என்னைப் பார்த்து பேசனும். உன்னோடு நேராக பேசணும்” என்று அவளது மனம் உறுதி கொண்டது.
அடுத்த நாளே அவள் ராஜூவுக்கு தொடர்பு கொண்டாள். “நம்ம காப்பி ஹவுஸ்ல மீண்டும் சந்திப்போமா? நீ சொன்னதை சுத்தமா புரிஞ்சு கொடுக்க வேண்டும்,” என்றாள் அவள்.
அடுத்த நாள் மதியம் அவர்கள் காப்பி ஹவுஸ் மேசையில் மீண்டும் சந்தித்தார்கள். குளிர்ந்த காற்று மெதுவாக நுரையீரல்களுக்குள் புகுந்தது, ஆனால் மனதில் ஒரு சூடான குழப்பம் இருந்தது.
“நந்தினி,” என்று ராஜூ மெதுவாகத் தொடங்கினான். “நீ என்ன சொல்றே? நீ என்னை சத்தியமா காதலிக்கிறியா? இல்லையா? நீ நேர்மையாக பதில் சொல்லணும்.”
நந்தினி ஆழமாக மூச்சு விட்டாள். “ராஜூ, நீ சொன்னதை மனதிலேயே சிந்திச்சேன். நீ எப்போவுமே என் வாழ்க்கையில முக்கியமான நண்பனா இருந்திருக்கிற. இப்போ அதுக்கு மேல் என்ன செய்யணும்னு எனக்கே தெரியலை,” என்றாள்.
“நீ எனக்கு நேரடியான பதில் சொல்ல. நம்ம நட்புல இந்தக் காதல் பிரச்சனை வந்துடாதுங்கறேன். ஆனா உன்னால என்ன செய்ய முடியும்னு நீயே முடிவு பண்ணணும்,” என்று ராஜூ தொடர்ந்து சொன்னான். அவன் குரலில் திடமான நம்பிக்கை இருந்தது.
நந்தினி அமைதியாய் உட்கார்ந்தாள். அவள் கண்ணில் கண்ணீர் திரண்டு வந்தது. “நான் இன்னும் இதுக்கு பதில் சொல்லத் தயாரா இல்லை. ஆனா உன்னை இழக்க வேணாம்னு மட்டும் தெரியும். எனக்கு கொஞ்சம் நேரம் வேணும்,” என்றாள் அவள் இறுதியாக.
ராஜூ அவளது கைகளைத் தழுவிக்கொண்டான். “நந்தினி, நான் காத்திருக்கேன். உன் முடிவு என்னவாக இருந்தாலும், உன்னோட மகிழ்ச்சிதான் முக்கியம்.”
அந்த வார்த்தைகள் நந்தினியின் மனதுக்குள் நிம்மதியைக் கொண்டுவந்தன. காதல், நட்பு, சந்தேகம் – இவை அனைத்தையும் சரியாய் புரிந்து கொள்ளவேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது.

பகுதி 8: காதலின் ஆழம்…
ChatGPT said:
ChatGPT
பகுதி 8: காதலின் ஆழம்
நந்தினி அந்த சந்திப்புக்குப் பிறகு வீட்டிற்கு வந்தவுடன், தனது தனிமையிலேயே ஆழமான சிந்தனையில் மூழ்கியிருந்தாள். அவளது மனதில் ராஜூவின் வார்த்தைகள் மேலும் அவரது நேசம் என்னவோ, ஒரு புதிய அர்த்தத்தை பெற்றன. அவள் நினைவுகளில் தனிமை, சந்தோஷம், காதல் – எல்லாம் கலந்திருந்தன.
அவள் கம்ப்ளிட் ஓய்வுக்கு மேல் சாய்ந்தபோது, அவள் வாழ்க்கையின் குறுக்குகள் அவள் மனதின் சுரங்கங்களில் மிதந்தன. பழைய நினைவுகள், சென்னையின் தெருக்களில் நடந்த உரையாடல்கள், நெஞ்சத்தை ஆளித்த ராஜூவின் சிரிப்புகள் – அனைத்தும் புதிய ஆழத்துடன் காட்சிப்படுத்தப்பட்டன.
பள்ளி நாட்கள்: அவளுக்கு அரசியல் சித்திரங்களை எளிதில் விட்டுவிட முடியாத பழக்கமாக இருந்தது. அந்த நேரத்தில் ராஜூவுடன் பகிர்ந்த சந்தோஷம், பள்ளியின் மசாலா உணவுகளும், சில நேரங்களில் ஆபத்தான பயணங்களும் நந்தினியின் மனதின் ஆழங்களில் பதிந்துவிட்டன. அவள் அந்தந்த அன்றைய நினைவுகளை கண்டு, இப்போது அவருடைய காதல் உணர்வுகளை புரிந்துகொண்டாள்.
இன்று: அந்தப் பழைய நினைவுகளை மீட்டெடுப்பதன் மூலம், அவள் சந்தோஷமும், துக்கமும், காதலும், நண்பனுடன் இருக்கும் எளிய அழகுகளும் கலந்த கண்ணோட்டத்தை அடைந்தாள்.
அந்த சந்திப்புக்குப் பிறகு, நந்தினி அவனோடு நேரடியாக பேச வேண்டிய அவசியம் இருந்தது. இது அவள் மனதுக்குள் இருந்த மாறுபட்ட உணர்வுகளைத் தெளிவுபடுத்த, அதற்கேற்ப பாதை ஒன்றை எடுக்க உதவும்.
அவள் ராஜூவுடன் மீண்டும் சந்திக்க தயாராக இருந்தது. இது ஒரு தைரியமான தீர்மானமாக இருந்தது. அவளுடைய மனதில், காதலின் ஆழத்தை அணுகுவதற்கான பயணம் தொடங்கியது.
அந்த நாள், இரவு நேரத்தில், காப்பி ஹவுஸ் முன்பு நந்தினி வந்து, அவன் எதிர்பார்த்தது போல, அவளுடைய மனதின் ஆழத்தை வெளிப்படுத்தவேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது.
“ராஜூ,” என்று நந்தினி நெகிழ்ச்சியுடன் ஆரம்பித்தாள், “நான் உனக்குப் பதில் சொல்லவேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. நான் உன்னோட காதல் தொடர்பான முடிவை எடுத்திருக்கிறேன்.”
ராஜூ அவளைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான், அதனால் அவள் மனதின் அனைத்துப் பயங்களைத் தள்ளிவைக்க முடிந்தது.
“நான் உன்னோட காதல் பண்ணத் தைரியப்படுகிறேன், ராஜூ. ஆனால் இதற்கான முழுமையான அறிகுறி என்ன என்று தெரிந்துகொள்ள, நம்மால் எவ்வாறு ஒருவருக்கொருவர் நெருக்கமாகக் கேள்வி கேட்க முடியுமோ, அதற்கான வழி வேண்டும்,” என்று அவள் முறையாகச் சொன்னாள்.
அந்த வார்த்தைகள், ராஜூவின் முகத்தில் ஒரு மகிழ்ச்சி மற்றும் உறுதி கொண்ட பார்வையை உருவாக்கின. “நந்தினி, நம்ம இருவருக்கும் இதற்கான சிறந்த நேரம் இதுவாக இருக்கும். நம்மோடு நேராக பேசுவதற்கு எல்லாம் தயார்.
இப்போது, இருவரும் புதிய தோற்றம் மற்றும் காதலின் ஆழத்தை அனுபவிக்க தயாராகவே இருக்கின்றனர். இதுவே அவர்கள் வாழ்க்கையில் புதிதாக உண்டாகும் ஒருவருக்கொருவர் மீது வைத்த அன்பை ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

பகுதி 9: புதிய ஆரம்பம்
ராஜூ மற்றும் நந்தினி காப்பி ஹவுஸ் மேசையில் அமர்ந்த நிலையில், அவர்கள் வாழ்க்கையின் புதிய பக்கம் திறக்க தயாராக இருந்தனர். இருவரும் மனதின் ஆழங்களைப் பகிர்ந்துகொள்வதற்கும், ஒரு புதிய காதல் அத்தியாயத்தை எழுதுவதற்கும் முன்னிலை வகிக்கிறார்கள்.
“நந்தினி,” ராஜூ மெதுவாக கூறினான், “நீ என்னிடம் காதலைக் கூறினால், அதற்கு ஏற்ப நான் எவ்வாறு நடிக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் சிந்திக்க வேண்டும். இதுவரை நாம் நெருக்கமான நண்பர்களாகவே இருந்தோம். ஆனால் இப்போது, நம்முடைய புது உறவு எப்படி உருவாகும் என்பதைத் தீர்மானிக்கவேண்டிய நேரம் இது.”
நந்தினி, “ஆம், ராஜூ. நம்முடைய காதல் எப்படிப் பரிணமிக்கும் என்பதைப் பார்க்க இது ஒரு புதிய தொடக்கமாகவே இருக்கும். இப்போது எங்கள் மனம் கவர்ந்த அந்த பழைய நினைவுகளை மீண்டும் ஆய்வு செய்யும் நேரம் இது. நம்முடைய காதலுக்கு ஒரு புதிய திசை கண்டுபிடிக்கவேண்டும்.”
இருவரும், விருப்பத்துடன், பண்டிகை உணவுகளுக்கு மற்றும் பழைய நட்பு நினைவுகளுக்கு உரித்தாக, சிரிப்பு மற்றும் சிந்தனை முழங்கிய உரையாடல்களைத் தொடங்கினர்.
அவர்கள் பேசும் போதெல்லாம், கடந்த கால சந்தோஷங்களைப் பாராட்டினர் மற்றும் புதிய வாழ்க்கை சிகரங்களை நம்பியதாகக் கூறினார்கள். அவைகளில், பள்ளி நாட்களில் நடந்து செல்லும் வெறும் அற்புதங்களைப் பற்றி நினைத்துப் பார்க்கும் போதெல்லாம், அவர்கள் இடையிலான உறவின் ஆழத்தை அங்கீகரித்தனர்.
“நந்தினி,” ராஜூ, நதியோடு சொல்ல ஆரம்பித்தான், “நீ என்னுடன் இருக்க விரும்பினால், இதற்குப் பிறகு எங்களுடைய வாழ்க்கையில் எவ்வாறு இணைந்து, எதிர்காலத்தை அமைப்பதற்கான யோசனையை எடுத்து, ஒவ்வொரு நாளும் ஒன்றாகச் செல்வோம்.”
“ஆமா, ராஜூ,” நந்தினி இப்படி கூறினாள், “நாம் எப்போது ஒருவருக்கொருவர் நெருக்கமாக இருக்கிறோமோ, நமது வாழ்க்கையின் சிக்கல்களை எளிதாக எதிர்கொள்வோம். இது நம்முடைய நட்பை காதலாகப் மாற்றும் பயணம் எனக்கு ஒரு சிறந்த வழியாகவே இருக்கும்.”
இந்நிலையில், காப்பி ஹவுஸ், அவர்கள் புதிய தொடக்கத்திற்கு witness ஆகின்றது. அப்போது, இருவரும் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தைத் தொடங்கினர், அதில் அவர்கள் காதலின் சரண்யம் மற்றும் அவர்களின் வாழ்க்கையின் சிறந்த தருணங்களை பகிர்ந்து கொள்ளும் புதிய அத்தியாயம்.
இந்த புதிய ஆரம்பம், அவர்களின் மனதில் நல்ல நினைவுகளைப் பயிற்சி செய்யும், கடைசி வரையில் பரிசுகளைப் பெற்றது.

பகுதி 10: காதலின் வழியில்
அந்த நாளின் பிறகு, நந்தினி மற்றும் ராஜூவின் வாழ்க்கையில் புதுமையான மாற்றங்கள் வந்தன. அவர்கள் இருவரும் தனக்குத் தெரிந்த எதிர்காலத்தை நம்பி, அந்த காதலின் வழியில் புதிய வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்கத் தயாராகிருந்தனர்.
புதிய ஆரம்பம்:
ஒரு சந்திரராத மாலை, நந்தினி மற்றும் ராஜூ ஏற்கனவே வழிநடத்தப்பட்ட காப்பி ஹவுஸ் அருகில் சந்திக்கிறார்கள். அந்த இடம், அவர்கள் வாழ்க்கையின் முக்கியமான உரையாடல்களை சந்திக்கும் இடமாக மாறியிருந்தது. அவை மிகவும் முக்கியமான தருணமாகக் கருதப்பட்டன.
“ராஜூ, நம் வாழ்க்கையை புதிய முறையில் தொடங்க விரும்புகிறேன். நான் எப்படியோ புரிந்துகொண்டேன், ஆனால் இப்போது நான் உன்னோடு ஒரு வாழ்க்கையைப் பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன்,” என்று நந்தினி மனமார்ந்ததாகக் கூறினாள். அவளது கண்ணில் ஒரு நம்பிக்கையுடன் அன்பும், சந்தோஷமும் தோன்றின.
ராஜூ, அவள் வார்த்தைகளைக் கேட்டு, அவள் கையை அடிக்கடி பிடித்துக் கொண்டு, “நந்தினி, நான் எப்போதும் உன்னோடு வாழ்க்கையை இணைப்பதற்கு தைரியமாகக் கூர்கிறேன். நம்முடைய காதல், எங்கள் வாழ்க்கையின் முதன்மையான பகுதியாக மாறட்டும். நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவு அளிக்க, நம் வாழ்வின் எல்லா ரீதிகளிலும் ஒருங்கிணைந்து செயல்படுவோம்,” என்றான்.
அந்த நாள் இரவு, தமக்கு உரிய விடுதிகளைச் சேர்க்கும், புதிய அனுபவங்களைப் பெறும் என்பதற்கான உறுதியாக, அவர்கள் இருவரும் அடுத்தடுத்த நாட்களில் ஒருவருக்கொருவர் ஒருங்கிணைந்து, வாழ்க்கையின் செழுமையான வரவுகளை வாழ்வது பற்றிய உரையாடல்களைத் தொடங்கினர்.
அந்த இடத்தில், வெப்பமான சந்திர ஒளியுடன் மற்றும் இரவில் அவர்களின் காதல் உணர்வுகளின் வண்ணங்களில் புதிய உருவாக்கங்களைப் பார்த்தனர். அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை, நட்பின் அடிப்படையில் புதிய காதலுடன், முன்னேற்றமாக மாற்றியிருந்தனர்.
காதலின் வழியில்:
அந்த சந்திப்புகள், சந்தோஷங்கள், மற்றும் அவற்றின் ஆதரவு, நந்தினி மற்றும் ராஜூவின் காதலுக்கு ஒரு புதிய பரிமாணத்தைச் சேர்த்தன. அவர்கள் வாழ்க்கையை, இருவருக்கும் ஏற்புடைய வழியில், சந்தோஷமான காலங்களில், ஒருவருக்கொருவர் பங்குபற்ற, மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் கடந்து செல்லத் தொடங்கினர்.
அவர்கள் வாழ்க்கையின் அடுத்த கட்டத்திற்கு செல்லும் பயணத்தில், புதிய திட்டங்களை, ஆசைகளை, மற்றும் கனவுகளை இணைத்து, காதலின் வழியில் முன்னேறினார்கள். காதல் மட்டுமல்லாமல், அவர்களின் நட்பு மற்றும் ஆதரவு அவர்களைப் புதிய உயரங்களுக்கு எடுத்துச் சென்றது.
இவ்வாறு, நந்தினி மற்றும் ராஜூவின் காதல், புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட உறவுகளோடு, அவர்கள் வாழ்வின் ஆனந்தத்தை மேலும் அதிகரித்தது.

என் mail id : [email protected] .

படித்ததற்கு நன்றி உங்கள் கருத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள் .

புடிச்சா மீட் பண்ணலாம்!

6702001cookie-checkஸ்கூல் லவ்