tamil

சாட்சிக்காரன் காலில்விழுவதை விட சண்டைக்காரன் காலில் விழுவது மேல் என கூறி, என் உயிர் நண்பனிடமே நேரடியாக பேச கூறினாள். ஆனால் அவன் என் குரல் கேட்டதுமே போனை கட் செய்து விடுகின்றான். நான் முயற்சிக்கின்றேன் என கூறி என் மனைவி அவள் நம்பரில் இருந்து பொன் செய்தபொழுது உடன் பேசினான்.”அண்ணா, நான்தான் ப்ரியா பேசுகின்றேன்”” சொல்லு பிரியா, என்ன சவுக்கியமா?””நீ இப்படி பணம் தராமல் இழுத்தடித்தால் , நாங்க எப்படி சவுக்கியமாக இருக்கமுடியும்?””நான் என்ன செய்ய

நான், மகேஷ், திருநாவுக்கரசு மூன்றுபேரும் அந்த பிட்டுப்பட தியேட்டரில் அமர்ந்திருந்தோம். படம் ஆரம்பித்து அரை மணி நேரத்துக்கு மேல் ஆயிற்று. இன்னும் பிட்டு போடவில்லை. நான் தலையை மெல்ல சாய்த்து மகேஷிடம் கிசுகிசுப்பான குரலில் கேட்டேன். “மச்சான்… என்னடா இன்னும் போடலை..?” “இருடா.. போடுவான்.. இன்டர்வெல் விடுறதுக்கு முன்னாடி போட்ருவான்.. பாத்துட்டு அப்படியே கெளம்பிடலாம்..!!” அவனும் மெல்லிய குரலில் கொஞ்சம் எரிச்சலுடன் சொல்ல, நான் மீண்டும் திரையையே வெறிக்க ஆரம்பித்தேன். ஒரு கிழவனும், கிழங்கு மாதிரி இருந்த

என் பெயர் சாவித்திரி. நான் மதுரையில் சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்தவள். எனக்கு வயது 34. இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை. அம்மா சிறுவயதில் காலமாகிவிட்டார்கள். தந்தை ஒரு டைலர். காலை 8 மணிக்கு சென்று ராத்திரி 10 மணிக்கு தான் திரும்பி வருவார். சிலசமயம் குடி அதிகமாகிவிட்டால் நேராக சென்று படுத்துவிடுவார். எனக்கு தினமும் பேசுதுணைக்கு ஒருவரும் இல்லை. சிலசமயம் பக்கத்து வீட்டு மாமி சுமதி எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து பேசிக்கொண்டு இருப்பார்கள். ஒரு நாள் சுமதி மாமியை

சாட்சிக்காரன் காலில்விழுவதை விட சண்டைக்காரன் காலில் விழுவது மேல் என கூறி, என் உயிர் நண்பனிடமே நேரடியாக பேச கூறினாள். ஆனால் அவன் என் குரல் கேட்டதுமே போனை கட் செய்து விடுகின்றான். நான் முயற்சிக்கின்றேன் என கூறி என் மனைவி அவள் நம்பரில் இருந்து பொன் செய்தபொழுது உடன் பேசினான்.”அண்ணா, நான்தான் ப்ரியா பேசுகின்றேன்”” சொல்லு பிரியா, என்ன சவுக்கியமா?””நீ இப்படி பணம் தராமல் இழுத்தடித்தால் , நாங்க எப்படி சவுக்கியமாக இருக்கமுடியும்?””நான் என்ன செய்ய

நான், மகேஷ், திருநாவுக்கரசு மூன்றுபேரும் அந்த பிட்டுப்பட தியேட்டரில் அமர்ந்திருந்தோம். படம் ஆரம்பித்து அரை மணி நேரத்துக்கு மேல் ஆயிற்று. இன்னும் பிட்டு போடவில்லை. நான் தலையை மெல்ல சாய்த்து மகேஷிடம் கிசுகிசுப்பான குரலில் கேட்டேன். “மச்சான்… என்னடா இன்னும் போடலை..?” “இருடா.. போடுவான்.. இன்டர்வெல் விடுறதுக்கு முன்னாடி போட்ருவான்.. பாத்துட்டு அப்படியே கெளம்பிடலாம்..!!” அவனும் மெல்லிய குரலில் கொஞ்சம் எரிச்சலுடன் சொல்ல, நான் மீண்டும் திரையையே வெறிக்க ஆரம்பித்தேன். ஒரு கிழவனும், கிழங்கு மாதிரி இருந்த

என் பெயர் சாவித்திரி. நான் மதுரையில் சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்தவள். எனக்கு வயது 34. இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை. அம்மா சிறுவயதில் காலமாகிவிட்டார்கள். தந்தை ஒரு டைலர். காலை 8 மணிக்கு சென்று ராத்திரி 10 மணிக்கு தான் திரும்பி வருவார். சிலசமயம் குடி அதிகமாகிவிட்டால் நேராக சென்று படுத்துவிடுவார். எனக்கு தினமும் பேசுதுணைக்கு ஒருவரும் இல்லை. சிலசமயம் பக்கத்து வீட்டு மாமி சுமதி எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து பேசிக்கொண்டு இருப்பார்கள். ஒரு நாள் சுமதி மாமியை

சாட்சிக்காரன் காலில்விழுவதை விட சண்டைக்காரன் காலில் விழுவது மேல் என கூறி, என் உயிர் நண்பனிடமே நேரடியாக பேச கூறினாள். ஆனால் அவன் என் குரல் கேட்டதுமே போனை கட் செய்து விடுகின்றான். நான் முயற்சிக்கின்றேன் என கூறி என் மனைவி அவள் நம்பரில் இருந்து பொன் செய்தபொழுது உடன் பேசினான்.”அண்ணா, நான்தான் ப்ரியா பேசுகின்றேன்”” சொல்லு பிரியா, என்ன சவுக்கியமா?””நீ இப்படி பணம் தராமல் இழுத்தடித்தால் , நாங்க எப்படி சவுக்கியமாக இருக்கமுடியும்?””நான் என்ன செய்ய

நான், மகேஷ், திருநாவுக்கரசு மூன்றுபேரும் அந்த பிட்டுப்பட தியேட்டரில் அமர்ந்திருந்தோம். படம் ஆரம்பித்து அரை மணி நேரத்துக்கு மேல் ஆயிற்று. இன்னும் பிட்டு போடவில்லை. நான் தலையை மெல்ல சாய்த்து மகேஷிடம் கிசுகிசுப்பான குரலில் கேட்டேன். “மச்சான்… என்னடா இன்னும் போடலை..?” “இருடா.. போடுவான்.. இன்டர்வெல் விடுறதுக்கு முன்னாடி போட்ருவான்.. பாத்துட்டு அப்படியே கெளம்பிடலாம்..!!” அவனும் மெல்லிய குரலில் கொஞ்சம் எரிச்சலுடன் சொல்ல, நான் மீண்டும் திரையையே வெறிக்க ஆரம்பித்தேன். ஒரு கிழவனும், கிழங்கு மாதிரி இருந்த

உலக்கை போல சுண்ணி, குன்றை போல குண்டி, மலையை போல முளை, வடையை போல புண்டை … என் பெயர் ராகவன். இது ஒரு உண்மை கதை! வயது 19. மதுரையில் உள்ள ஒரு பொறியியல் கல்லூரியில் படிக்கிறேன். அன்று ஏப்ரல் 10, 2011. வழக்கமாக காலையில் சீக்கிரம் எழுந்து  பார்த்து ஒரு முறை கையடித்து விட்டு தான், கல்லூரிக்கு செல்வேன். அன்று  பார்க்க எனது இனைய கனக்ஷன் வேலை செய்யவில்லை. சற்று மூட் அவுட்டாகி, மறுபடி படுக்கைக்கு

மீனாட்சியை பற்றி முதலிலே சொல்லி விடுகிறேன். அவள் சென்னை வேளச்சேரி மகளிர் காவல் நிலையத்து இன்ஸ்பெக்டராக பணிபுரிகிறாள். நல்ல வெளீர் மஞ்சள் நிறத்தவள். கொஞ்சம் உருண்ட முகம். நடிகை தேவயாணி, சுகன்யா, சிநேகா போல முக வெட்டு.தலை முடி அடர்த்தியாய் நடு முதுகு வரை நீண்டிருக்கும். ஆனால் பெரும்பாலும் தலைமுடியை போலீஸ் கேப்பினுக்குள் கொண்டை போட்டிருப்பாள். நடு வகிடு எடுத்து வாரியிருப்பாள். அகலமான நெற்றி. அதிலே சிறு சைஸில் சிடிக்கர் பொட்டு. பெரும்பாலும் சிவப்பு கலர் தான்.